اثربخشی آموزش گروهی مبتنی بر سبک دلبستگی بر بهزیستی روان شناختی نمونه ی غیر بالینی دانشجویان دارای سبک دلبستگی ناایمن دل مشغول

Authors

سمانه سمانه ایرانیان پهرآباد

samaneh iranian pahrabad ma. in clinical psychology, faculty of education sciences and psychology, ferdowsi university of mashhad, mashhad, iranکارشناسی ارشد روان شناسی بالینی، دانشکده ی علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران علی علی مشهدی

ali mashhadi associate professor of psychology, faculty of education sciences and psychology, ferdowsi university of mashhad, mashhad, iranدانشیار روان شناسی، دانشکده ی علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران زهرا زهرا طبیبی

zahra tabibi associate professor of psychology, faculty of education sciences and psychology, ferdowsi university of mashhad, mashhad, iranدانشیار روان شناسی، دانشکده ی علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران مرتضی مرتضی مدرس غروی

morteza modarres gharavi assistant professor of clinical psychology, psychiatry and behavioral sciences research center, mashhad university of medical sciences, mashhad, iranاستادیار روان شناسی بالینی، مرکز تحقیقات روان پزشکی و علوم رفتاری، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران

abstract

مقدمه: اهمیت ارتباط الگوهای دلبستگی در کودکی با کیفیت روابط نزدیک در بزرگسالی، از جمله موضوعاتی است که در دهه های اخیر مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است. در همین راستا، این پژوهش به منظور بررسی اثربخشی آموزش گروهی مبتنی بر دلبستگی بر روی بهزیستی روان شناختی نمونه­ی غیر بالینی دانشجویان انجام شد. روش­کار: در این کارآزمایی بالینی با استفاده از روش نمونه­گیری در دسترس، 16 نفر از دانشجویان دختر دانشگاه فردوسی مشهد مشغول به تحصیل در سال تحصیلی 92-1391 دارای سبک دلبستگی ناایمن دل­مشغول، انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه جای داده شدند. پرسش­نامه­ی مقیاس های رابطه (rsq) و مقیاس بهزیستی روان شناختی ریف- فرم کوتاه (rspwb) در این پژوهش مورد استفاده قرار گرفتند. گروه آزمون 7 جلسه­ی 90 دقیقه ای آموزش گروهی مبتنی بر دلبستگی دریافت کردند در صورتی که گروه شاهد در لیست انتظار قرار گرفتند. داده ها با استفاده از نرم افزار spss نسخه­ی 19 و به کمک آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار) و نیز با روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری، تحلیل شدند. یافته­ها: بر اساس نتایج، نمرات دو گروه آزمون و شاهد در پیش­آزمون تفاوت معنی­داری با هم نداشتند و مقایسه نمره­ی کلی بهزیستی روان شناختی دو گروه در پس­آزمون نیز تفاوت معنی­داری نیافت (05/0<p). نتیجه­گیری: به نظر می­رسد که آموزش گروهی مبتنی بر دلبستگی با وجود افزایش برخی از متغیرها منجر به افزایش معنی­دار در نمره­ی کلی بهزیستی روان شناختی نگردیده است.

Upgrade to premium to download articles

Sign up to access the full text

Already have an account?login

similar resources

اثربخشی آموزش گروهی مبتنی بر سبک دلبستگی بر بهزیستی روان‌شناختی نمونه‌ی غیر بالینی دانشجویان دارای سبک دلبستگی ناایمن دل‌مشغول

مقدمه: اهمیت ارتباط الگوهای دلبستگی در کودکی با کیفیت روابط نزدیک در بزرگسالی، از جمله موضوعاتی است که در دهه‌های اخیر مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است. در همین راستا، این پژوهش به منظور بررسی اثربخشی آموزش گروهی مبتنی بر دلبستگی بر روی بهزیستی روان‌شناختی نمونه‌ی غیر بالینی دانشجویان انجام شد. روش‌کار: در این کارآزمایی بالینی با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس، 16 نفر از دانشجویان دختر دا...

full text

اثربخشی آموزش گروهی مبتنی بر سبک دلبستگی بر بهزیستی روان شناختی نمونه غیر بالینی دانشجویان دارای سبک دلبستگی ناایمن دل مشغول

هدف:بررسی روابط بین فردی از دیدگاه دلبستگی از جمله موضوعاتی است که در دهه های اخیر مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است. اهمیت ارتباط الگوهای دلبستگی در کودکی باکیفیت روابط نزدیک در بزرگسالی موجب شکل گیری مداخله های مختلف با هدف بهبود سبک های دلبستگی ناایمن شده است. در همین راستا، این پژوهش به منظور بررسی اثربخشی آموزش گروهی مبتنی بر دلبستگی بر روی بهزیستی روان شناختی نمونه غیر بالینی دانشجویان ا...

15 صفحه اول

اثربخشی درمان مبتنی بر دلبستگی بر عملکرد خانواده مادران دارای سبک دلبستگی ناایمن

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر تغییر دلبستگی برعملکرد خانواده‌ی مادران دارای سبک دلبستگی ناایمن انجام شد. این پژوهش از نوع مطالعات نیمه آزمایشی بود که در آن از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه آزمایش و کنترل استفاده شد. نمونه مورد مطالعه شامل 24 نفر (12 نفر در هر گروه) از مادران دانش‌آموزان پسر پایه‌های سوم و چهارم دوره‌ ابتدایی شهر نجف آباد بودند که به روش نمونه گیری هدفمند انتخ...

full text

اثربخشی درمان مبتنی بر دلبستگی بر عملکرد خانواده مادران دارای سبک دلبستگی ناایمن

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر تغییر دلبستگی برعملکرد خانواده ی مادران دارای سبک دلبستگی ناایمن انجام شد. این پژوهش از نوع مطالعات نیمه آزمایشی بود که در آن از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه آزمایش و کنترل استفاده شد. نمونه مورد مطالعه شامل 24 نفر (12 نفر در هر گروه) از مادران دانش آموزان پسر پایه های سوم و چهارم دوره ابتدایی شهر نجف آباد بودند که به روش نمونه گیری هدفمند انتخا...

full text

My Resources

Save resource for easier access later


Journal title:
اصول بهداشت روانی

جلد ۱۸، شماره ۲، صفحات ۱۰۹-۱۱۵

Hosted on Doprax cloud platform doprax.com

copyright © 2015-2023